دسترسی ها

پکیج های گرمایشی دیواری به عنوان جایگزینی نوین و کارآمد برای موتورخانه های قدیمی و آبگرمکن ها، نقش حیاتی در تأمین آب گرم مصرفی و گرمایش مرکزی ساختمان ها ایفا می کنند. به دلیل حساسیت عملکرد این دستگاه ها که با گاز و برق سروکار دارند، نصب صحیح و رعایت دقیق استانداردهای نصب پکیج نه تنها بر کارایی و طول عمر دستگاه تأثیر می گذارد، بلکه مستقیماً با ایمنی ساکنین ساختمان مرتبط است.

نصب غیراصولی ممکن است به مشکلات جبران ناپذیری از جمله نشت گاز، مسمومیت با مونوکسید کربن، کاهش راندمان سیستم، و حتی منجر به ابطال گارانتی و تایید نکردن پایان کار نظام مهندسی ساختمان های نوساز نیز شود. آگاهی از مقررات ملی ساختمان و الزامات فنی اداره گاز پیش از اقدام به نصب، امری ضروری است از این رو هر چند در دوره های نصب و آموزش تعمیرات پکیج این استاندارد ها به کارشناسان نصب و تعمیرات تاسیسات ساختمانی آموزش داده میشود، در ادامه به این استاندارد ها به صورت کامل پرداخته ایم.

مقررات کلیدی و فواصل استاندارد نصب پکیج دیواری

برای تضمین عملکرد بهینه و حفظ ایمنی، محل نصب پکیج دیواری باید فواصل مشخصی را از اطراف خود رعایت کند. ارتفاع استاندارد نصب پکیج از کف زمین معمولاً بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ سانتی متر تعیین می شود. در بسیاری از دستورالعمل ها، به طور خاص حداقل ارتفاع ۱۲۰ سانتی متر توصیه شده و تأکید می شود که ارتفاع نصب نباید کمتر از یک متر یا بیشتر از دو متر باشد. رعایت این ارتفاع از تماس پکیج با رطوبت سطح زمین جلوگیری کرده و دسترسی تکنسین ها برای تعمیرات و تنظیم شیرآلات را آسان می سازد.

علاوه بر ارتفاع از کف، فواصل جانبی دستگاه پکیج نیز حائز اهمیت است که:

• فاصله از دیوار پشت دستگاه باید حداقل ۱۰ سانتی متر باشد.
• فاصله از دیوارهای جانبی یا کابینت های مجاور باید دست کم ۱۵ سانتی متر در نظر گرفته شود.
• فاصله از دیوار روبرویی یا اجسام مقابل پکیج باید حداقل ۱ متر باشد تا جریان هوا و دسترسی برای سرویس دهی مختل نشود.
• همچنین، در خصوص اتصال دودکش، حداقل فاصله عمودی کلاهک تعدیل پکیج تا دریچه خروجی دودکش باید ۳۰ سانتی متر باشد.

مکان انتخابی برای نصب پکیج باید به گونه ای باشد که دستگاه کاملاً تراز نصب شود و دسترسی راحت و بدون مانع برای بازرسی های دوره ای و تعمیرات پکیج وجود داشته باشد.

بهترین محل ها برای نصب پکیج دیواری در واحد

در ساختمان های مسکونی، دو مکان اصلی برای نصب پکیج دیواری معمولاً پیشنهاد می شود: آشپزخانه و بالکن (تراس).

نصب پکیج در آشپزخانه

آشپزخانه اغلب بهترین گزینه تلقی می شود زیرا به سهولت به انشعابات آب، برق و گاز دسترسی دارد. نصب در آشپزخانه، دستگاه را از عوامل محیطی مانند باد، باران، و نوسانات دمایی محافظت می کند که این امر موجب افزایش راندمان و طول عمر آن می شود. در صورتی که پکیج در داخل کابینت نصب شود، باید مطمئن شد که فضای اطراف دستگاه برای جریان هوا آزاد باشد و از درب های کرکره ای یا مشبک برای تأمین تهویه استفاده شود. البته باید توجه داشت که پکیج نباید در نزدیکی اجاق گاز یا سینک ظرفشویی نصب شود.

نصب پکیج در بالکن یا تراس

نصب پکیج در بالکن به ویژه در واحدهایی که متراژ آن ها کمتر از ۶۰ متر مربع است، اغلب به عنوان راه حلی مناسب معرفی می شود. مزیت اصلی این محل، تهویه بسیار عالی و تأمین اکسیژن مورد نیاز برای احتراق از فضای بیرون است که خطر مسمومیت را به حداقل می رساند و فشار روی فن پکیج را کاهش می دهد. با این حال، نصب در فضای باز مستلزم رعایت الزامات حفاظتی است. برای محافظت دستگاه در برابر باران، برف، تابش مستقیم آفتاب و یخ زدگی، استفاده از یک کابین محافظ فلزی ضدزنگ و مجهز به دریچه های کرکره ای جهت تهویه مناسب اکسیژن، اجباری است. همچنین، لوله های رفت و برگشت پکیج باید به خوبی عایق بندی شوند تا در فصول سرد دچار یخ زدگی نشوند.

مکان های ممنوعه و الزامات متراژ فضا برای نصب

نصب پکیج در برخی مکان ها به دلایل ایمنی و فنی کاملاً ممنوع است. این ممنوعیت ها اغلب ریشه در مقررات اداره گاز و قوانین ملی ساختمان دارند.

ممنوعیت های مکانی نصب پکیج

نصب پکیج در فضاهای مرطوب و نم دار نظیر حمام، سرویس بهداشتی، رختکن و زیرزمین مجاز نیست، زیرا رطوبت باعث آسیب دیدن قطعات داخلی و خطر برق گرفتگی می شود. همچنین، نصب پکیج در اتاق خواب و مکان هایی که تهویه مناسب ندارند (فضاهای کاملاً درزبندی شده یا بدون پنجره) اکیداً ممنوع است و می تواند منجر به کمبود اکسیژن یا تجمع گازهای سمی شود.

ممنوعیت نزدیکی پکیج به تجهیزات دیگر

پکیج نباید در مجاورت وسایل گرمازا مانند اجاق گاز یا بخاری نصب شود، زیرا گرمای اضافی می تواند به برد الکترونیکی دستگاه آسیب بزند. حداقل فاصله از اجاق گاز معمولاً ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر توصیه می شود. همچنین، نصب در مقابل یا نزدیکی وسایل سرمایشی مانند یخچال و فریزر یا دریچه های کولر ممنوع است؛ زیرا تداخل عملکرد این دستگاه ها و تولید حرارت پکیج باعث کاهش راندمان یخچال می شود. حداقل فاصله از یخچال باید ۱۰۰ سانتی متر باشد.

الزام متراژ فضا برای نصب پکیج

طبق مقررات، نصب پکیج های گازسوز در واحدهای مسکونی با متراژ کمتر از ۶۰ متر مربع در فضای داخلی ساختمان مجاز نیست. دلیل این امر، احتمال احتراق ناقص و تخلیه ناکافی گازهای خطرناک در فضاهای کوچک و کمبود اکسیژن است. برای جبران این کمبود، در متراژهای پایین باید حتماً از پکیج های فن دار با دودکش دوجداره یا نصب دستگاه در فضای باز (بالکن) استفاده شود که هوای احتراق را مستقیماً از بیرون تأمین کند.

همچنین، برای کارکرد صحیح پکیج، حجم فضای نصب باید متناسب با ظرفیت دستگاه باشد؛ به این معنا که به ازای هر کیلووات توان پکیج، تقریباً یک متر مکعب فضا نیاز است.

الزامات فنی ضروری در نصب و لوله کشی

علاوه بر انتخاب محل مناسب، رعایت استانداردهای فنی مربوط به دودکش، گازرسانی و لوله کشی آب از اهمیت حیاتی برخوردار است.

نصب استاندارد دودکش پکیج دیواری

دودکش وظیفه اصلی خارج کردن ایمن گازهای سمی حاصل از احتراق را بر عهده دارد. برای هر پکیج باید یک دودکش مجزا در نظر گرفته شود و استفاده از دودکش مشترک با سایر وسایل گازسوز (مانند بخاری یا آبگرمکن) ممنوع است.

نصب دودکش برای پکیج های فن دار (دارای فن)

• استفاده از دودکش دوجداره کواکسیال الزامی است. این نوع دودکش از یک لایه داخلی برای خروج دود و یک لایه خارجی برای تأمین هوای تازه از بیرون به محفظه احتراق استفاده می کند. خروجی دودکش باید حداقل ۶۰ سانتی متر از پنجره ها و ورودی های هوا فاصله داشته باشد و طول افقی آن نباید از ۳ متر بیشتر شود.

نصب دودکش برای پکیج های بدون فن

• حداقل ارتفاع عمودی دودکش باید ۵ متر باشد و قطر دهانه آن نباید کمتر از ۱۵ سانتی متر باشد. همچنین، استفاده از کلاهک H شکل در انتهای دودکش ضروری بوده و باید حداقل ۱ متر بالاتر از سطح پشت بام و ۲ متر دور از دیوارهای جانبی باشد. استفاده از لوله های انعطاف پذیر (خرطومی آلومینیومی) به هیچ عنوان مجاز نیست.

استانداردهای تأسیسات گاز و آب

لوله کشی گاز باید توسط اتصالات محکم انجام گیرد و شیر قطع گاز در نزدیک ترین نقطه به دستگاه نصب شود. حداکثر طول مجاز برای شیلنگ گاز شهری معمولاً ۱۲۰ سانتی متر است و هرگز نباید از شیلنگ های طولانی، مستعمل یا آسیب دیده استفاده کرد. فشار گاز طبیعی مورد نیاز برای پکیج باید روی ۱۷۸ میلی متر مکعب تنظیم شود. در لوله کشی آب، برای افزایش عمر دستگاه و محافظت از مبدل حرارتی، نصب سختی گیر (مغناطیسی یا شیمیایی) در مسیر آب سرد ورودی به پکیج توصیه یا اجباری است، به خصوص در مناطقی که سختی آب بالاست.

نتیجه گیری و تأکید بر ایمنی

نصب پکیج شوفاژ دیواری فرآیندی تخصصی است که مستلزم رعایت مجموعه گسترده ای از قوانین و ضوابط فنی و ایمنی است. از تعیین ارتفاع مناسب (۱۲۰ تا ۱۵۰ سانتی متر از کف) و رعایت فواصل جانبی، تا اطمینان از تهویه کافی و نصب دودکش استاندارد، هر مرحله نقشی حیاتی در تضمین کارکرد صحیح سیستم و حفظ جان ساکنین دارد. توصیه قاطع این است که تمامی مراحل نصب، لوله کشی و راه اندازی دستگاه باید صرفاً توسط تکنسین های مجاز و متخصص انجام شود تا از تطابق کامل با مقررات ملی ساختمان و اداره گاز اطمینان حاصل شود و از بروز هرگونه خطر احتمالی جلوگیری گردد.

منبع مطلبی که خواندید مقاله “استانداردهای ضروری نصب پکیج” از مجله آموزشی وبسایت آموزشگاه فنی و حرفه ای فن آموزان بود. فن آموزان یکی از معتبر ترین آموزشگاه های فنی و حرفه ای در تهران است که در دپارتمان آموزش تاسیسات خود به برگزاری دوره های تخصصی آموزش تعمیر پکیج و نصب پیکج، آموزش لوله کشی ساختمان، آموزش های نصب و تعمیرات کولر گازی و دوره های تخصصی دیگر از جمله آموزش پنل خورشیدی و دوره های ویژه بازار کار میپردازد.

برچسب ها : استاندارد نصب پکیج شوفاژ دیواری,نصب پکیج آبگرم کن,نصب استاندارد پکیج در ساختمان,فن آموزان